اسکرین تایم که به معنای مدت زمان استفاده کودک از گوشی یا تبلت و یا هر وسیله الکترونیکی هستش،  یکی از بزرگترین دردسرهای من درباره والد بودن هستش، و استرس من با بزرگ‌تر شدن پسرهام و استفاده بیش از حد اون ‌ها از کنسول‌های بازی، تبلت و کامپیوتر هر روز بیش از دیروز می‌شد.

در یکی دو سال اخیر که درباره کودکان و تکنولوژی مقاله می‌نویسم، با تحقیقات فراوانی درباره اسکرین تایم مواجه شده‌ام که برخی از فرضیات من رو به چالش کشیده و حتی دیدگاه من رو نسبت به مادر بودن تغییر داده.

اینبار در راهنمای مادران آرمیک سافت به تحقیقاتی که درباره اسکرین تایم صورت پذیرفته و نتایج به دست آمده از آن اشاره می‌کنیم. البته این مطلب را در نظر بگیرید که راهکارها درباره اسکرین تایم قطعی نیستند.

اسکرین تایم و تاثیر آن بر زندگی والدین

محققان موسسه اینترنتی آکسفورد و دانشگاه کاردیف با ۲۰۰۰۰ نفر از والدین کودکان بین ۲ تا ۵ سال مصاحبه کرده و از آن‌ها درباره میزان استفاده کودکانشان از اسکرین‌ها و همچنین تاثیر این ابزارها بر شادی و رفتار آن‌ها سوالاتی پرسیدند. هدف مطالعه این بود که پیدا کنند اگر استفاده از اسکرین تایم رو در کودکان ۲ تا ۵ سال به یک ساعت در روز محدود کنیم، تاثیری بر شادی و رفتار اون‌ها دارد یا خیر؟

یافته‌های کلیدی  تحقیقات اسکرین تایم

 در مجموع یافته‌ها حاکی از آن بود که هیچ یک از نتایج علمی به دست آمده، فرضیه ما مبنی بر تاثیر منفی استفاده از اسکرین تایم‌ها ر, اثبات نمی‌کنه، اون‌ها به خودی خود هیچ تاثیر بدی بر سلامت روان کودکان ندارند. یافته‌های او‌ن‌ها نشون می‌داد که نحوه تعیین محدودیت در استفاده از اسکرین تایم‌های دیجیتال و مشارکت فعالانه والدین در جستجو در دنیای مجازی بیش از خود اسکرین تایم اهمیت داره. اگه میخواید اسکرین تایم گوشی یا تبلت اپل رو فعال کنید راهنمای ما در آرمیک سافت رو بخونید.

تغییر دیدگاه من

کودکانِ والدین این تحقیقات کوچکتر از فرزندان من که سن اون‌ها ۸ و ۱۰ سال هستش، بودند اما یافته‌های کلیدی اون‌ها برای من هم کارساز بود:  فقط نباید محدوده زمانی مشخص کرد، اگه به جای غرغر کردن بر سر کودکان، از اسکرین تایم‌ها با هم استفاده کنیم، می‌تونه موجب خلاقیت و حتی جالب باشه.

مشارکت فعالانه من و فرزند ۸ ساله‌ام در دنیای مجازی در پایین‌ترین سطح موجب شد به جای اینکه او رو در دنیای مجازی رها کنم با او لگوی راکت آنلاین درست کنم یا در کنار فرزند ۱۰ ساله‌ام به تماشای کانال مورد علاقه ش در یوتوب بنشینم.

این مطالعه موجب شد تا دریابم گویی همیشه هنگامی که من مشغول انجام کارهایم(همچون پخت و پز، شستن یا …) هستم کودکانم باید از اسکرین تایم استفاده کنند و نه در مواقعی که من بیکار هستم. اما شدت شادی آن‌ها بعد از اینکه گفتم به جای کارهای خانه علاقمندم در هنگام استفاده از اسکرین تایم به آن‌ها ملحق شوم، وصف ناشدنی بود.

همچنین این مطالعه به من نشان داد که ایجاد محدودیت در استفاده از اسکرین تایم موثر نیست. طبیعتاً آن‌ها باید به طور مرتب از آخرین دانش جهان درباره نحوه عملکرد کودکان دیگر و تاثیر این دانش بر آن‌ها آگاه باشند. علاوه بر این موارد، این مطالعه موجب شد تا آخرین راهکارهای پیشنهادی دانشکده اطفال امریکا رو آپدیت کنم، که تاکید می‌کرد تعیین محدودیت برای استفاده از اسکرین تایم کفایت نمی‌کنه.

تماشا و استفاده از ابزارهای دیجیتال پیش از خواب به هیچ عنوان ایده خوبی نیست

محققان دانشکده ملی پن با والدین ۲۳۴ کودک بین سنین ۸ تا ۱۷ سال درباره عادت‌های اون ها در استفاده از تکنولوژی دقیقاً پیش از خواب مصاحبه‌ایی انجام دادند. هدف آن‌ها این بود که دریابند آیا استفاده از این ابزارها اختلالی در خواب ایجاد می‌کنه یا خیر؟

یافته‌های کلیدی

استفاده از هر گونه ابزار الکتریکی قبل از خواب کودک با افزایش چشمگیر استفاده از دیگر انواع ابزارهای الکتریکی، مشغول بودن تا نیمه‌های شب، کاهش کمیت و کیفیت خواب ارتباط مستقیمی داره. البته این تحقیقات از ارتباطی جزئی بین استفاده از تکنولوژی و بی‌توجهی نیز خبر می‌داد. از طرف دیگه ارتباط آماری چشمگیری هم بین استفاده از تکنولوژی در هنگام خواب و افزایش شاخص توده بدنی مشاهده می‌شد.

تغییر دیدگاه من

این مورد از تحقیقات، بر اندک دانش من مبنی بر عدم استفاده از تکنولوژی پیش از خواب مهر تائید زد: استفاده از ابزارهای الکتریکی پیش از خواب ابداً خوب نیست، به ویژه نور آبی که از آن‌ها ساطع می‌شه، بسیار مضره. با وجود چالش‌های فراوان درباره تنظیم قانون در خانه، هرگز نتونسته‌ام قبل از خواب تبلت رو از کودکان جدا کنم.

با این وجود مطالعات متذکر شدند که بدون در نظر گرفتن اصرار کودکان برای بازی فقط نرم‌افزارهایی همچون داستان یا آهنگ‌های ملایم که به خواب راحت کودک کمک می‌کنند دانلود کنید تا قبل از خواب بهش گوش بدن و پسووردی برای تبلت تنظیم کنید تا نتوانند انگری برد را پیدا و بازی کنند.

البته، این تحقیقات من رو درباره نحوه برخورد والدین با مشکلات مربوط به زمان خواب نوجوانان که گوشی‌های هوشمند خود را به تخت می‌برند، نگران کرد. آیا باید قبل از اینکه به تخت بروند گوشی اون‌ها رو بگیریم؟ یا باید در اینباره صحبت کنیم و این تحقیقات رو به اون‌ها نشان بدیم تا متقاعد بشن که کیفیت خواب از اهمیت ویژه‌ایی برخوردار هستسش؟

مراقب باشید شاید فرزندتان به تکنولوژی معتاد شده باشند

مطالعه‌ایی توسط محققان مرکز محاسبه رشد و پیشرفت بشر در دانشگاه میشیگان صورت گرفت که به بررسی اعتیاد کودکان بین ۴ تا ۱۱ ساله به رسانه‌ها می‌پرداخت.

یافته‌های کلیدی

کودکان چگونه و نه چند ساعت از دستگاه‌های دیجیتال استفاده می‌کنند؟ پاسخ این مسئله موثق‌ترین پیش‌بینی در زمینه ارتباط مشکلات احساسی یا اجتماعی با اعتیاد به اسکرین هستش، که تاکید می‌کنه مسئله فقط مدت زمان استفاده از اسکرین‌ها نیست. مهم اینه که آیا استفاده از اسکرین موجب بروز مشکل در سایر امور زندگی می‌شه یا خیر و آیا تبدیل به فعالیتی اعتیادآور می‌شه؟

تغییر دیدگاه من

این هم یکی دیگر از مطالعاتی بود که به شدت من رو متحول کرد، چون پیش از این تصور می‌کردم فقط ساعت‌های استفاده از اسکرین‌ها از اهمیت برخوردار هستش. این تحقیقات من رو واردار کرد تا در حین استفاده از این ابزارها بیشتر مراقب فرزندانم باشم و حتی مهم‌تر، دریابم هنگام استفاده از اسکرین‌ها چه حسی دارند.

به طور خاص، پس از مطالعه تحقیقات دریافتم که پسر ۸ ساله‌ام رفتارهای خاصی از خودش نشان می‌ده: به طور مثال، باید دائماً  بازی می‌کرد، اگر بهش اجازه نمی‌دادم که با تبلت بازی کنه عصبانی می‌شد و حتی به اتاقش پناه می‌برد تا شاید اونجا شانسی برای بازی با ابزارهای دیجیتال پیدا کنه.

واقعاً فقط با همین موضوع مواجه بودم؟ حتی بیشتر از این! ما با مسائل مختلفی دست و پنجه نرم می‌کنیم، اول اینکه باید فوراً تبلت یا هر دستگاه دیگری رو کنار بگذاره و ثانیاً باید از قوانین خانه مبنی بر اینکه اجازه نداره لگوی راکت آنلاین رو بازی کنه، پیروی کنه.

نکته کلیدی

این مطالعات باعث شد متوجه بشم این مشکل فقط مختص پسر من نیست، برای اینکه عصبی نشوند به کمک من احتیاج دارند.

خواندن کتاب تاثیری شگرفی بر دایره واژگانی کودکان داره

مطالعات محققان دانشگاه سالفود، درباره استفاده از رسانه‌ها و دایره واژگانی کودکان بین ۶ ماه تا ۳ بود. هدف این بود که دریابند، آیا ارتباطی بین اسکرین تایم و دایره واژگانی کودک وجود داره یا خیر؟ و اینکه آیا کودکانی که بیشتر از اسکرین استفاده می‌کنند دایره واژگان محدود‌تری دارند؟

یافته‌های کلیدی

فرضیات حاکی از این هستش که خواندن کتاب برای کودکان ۶ تا ۱۸ ماهه تاثیر مثبتی بر درک و تولید واژگان داره، اما تماشای تلویزیون یا استفاده از دستگاه‌های دیجیتال تاثیری بر دایره واژگانی اون‌ها نداره. بنابراین، به جای تماشای تلویزیون یا فعالیت‌های دیجیتال، زمان بیشتری باید صرف خوندن کتاب برای کودکان بشه، تا استفاده از رسانه‌ها بر دایره واژگانی آن‌ها تاثیر منفی نگذاره.

تغییر دیدگاه من

پیامی که از این مطالعه مخابره می‌شه بسیار ساده هستش: اگر از سنین کم برای فرزندتون کتاب بخونید، لزومی نداره نگران زمان‌هایی که صرف استفاده از ابزارهای دیجیتال می‌کنند، بشید.

در این مطالعه به کودکانی کوچکتر از فرزندان من پرداخته شده، اما لازم به ذکر هستش که حتی فرزندان ۸ و ۱۰ ساله من هم اونقدر بزرگ نیستند که نتونم در هنگام خواب برشون کتاب بخونم یا حتی می‌تونم اون‌ها رو تشویق کنم که برای من داستان بخونند. با احترام به تحقیقات پیشین که توصیه‌هایی مبنی بر دانلود کتاب‌ّ‌ها یا اشعار صوتی داشتند، با این تحقیق تشویق شدم تا برای همین کتاب‌های کاغذی بریشون بخرم.

علاوه بر این، این مطالعات موجب شد تا عادت‌های روزانه خودم هم تغییر کنه: چرخ زدن‌های کمتر در شبکه‌های اجتماعی و سایت‌های خبری و مطالعه بیشتر کتاب‌های کاغذی، به ویژه داستان. قول نمی‌دهم که در سن ۴۰ سالگی بر دایره واژگانی من افزوده بشه، اما قطعاً تاثیرات مثبتی هم بر من خواهد داشت.

شاید ما هم مشکل اسکرین تایم داریم

مطالعه‌ایی در سال ۲۰۱۷ در بین ۱۷۰ خانواده امریکایی صورت گرفت، به این پرداخت که آیا مشکلات والدین و کودکان در استفاده از تکنولوژی منجر به گسستگی تعامل والدین و کودکان می‌گرده؟ و اینکه آیا این گسستگی با مشکلات رفتاری کودک مرتبط هستش یا خیر؟

یافته‌های کلیدی

تقریباً نیمی(۴۸٪) از والدینی که در این تحقیق شرکت داشتند، سه مورد از علائم گسستگی تعامل خود و کودکان رو پذیرفتند و محققان بر این باورند که این گسستگی با ناله، قهر، بی‌تابی و خشم و پرخاشگری مرتبط هستش.

تغییر دیدگاه من

پیش از این هرگز واژه گسستگی تعامل رو نشنیده بودم، اما این واژه غم‌انگیز به خود من بازمی‌گرده. آیا تمام زمان‌هایی که نگران استفاده کودکانم از اسکرین بودم، منشآ آن خودم بودم؟ در واقع، فقط این مطالعات علمی نبود که من رو آگاه کرد: بارها فرزند ۱۰ ساله‌ام حین بازی فوتبال یا گفتگوی شبانه پیش از خواب از من خواسته بود که اینقدر به گوشی‌ام نگاه نکنم.

تو اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی! بعد از اون تلاش کردم تا گوشی خودم رو طبقه پایین بگذارم، حتی‌الامکان آلارم گوشی رو خاموش کنم و به طور کلی در طول روز اون رو در جیبم یا برعکس روی میز بگذارم.

نظر و پیشنهاد شما چیه؟

به نظر شما استفاده از اسکرین تایم و مدت زمان استفاده از تکنولوژی برای بچه ها باید در چه حد کنترل بشه؟ نظزاتتون رو با ما به اشتراک بگذارید.