با والدین بد چگونه رفتار کنیم؟ راه حل بلند مدت رفتار بد والدین با من چیست؟
تناقض و عدم تفاهم با والدین امری عادیست. اما اینکه والدین به خاطر مسائل جزئی به فرزند خودشون توهین کنند، اون رو تحقیر کرده، انتقاد کنند، یا اینکه حس ترس و عدم امنیت رو در اون به وجود آورند ابداً عادی نیست. تعامل با والدینی که اشک شما رو درمی‌آورند بسیار دشوار سخته. اما با قدرت و هوش می‌توان از عهده این موقعیت دشوار براومد و رفتار بد والدین رو برطرف کرد. در اسلام توصیه‌های متعددی درباره احترام متقابل بین فرزندان و والدین بیان شده است. پس علاوه بر اینکه والدین می‌تونند فرزندان خودشون رو نفرین کنند، فرزندان هم می‌توانند پدر یا مادر بد رو نفرین کنند.
قصد ما در این مقاله از آرمیک سافت این است که نحوه رفتار با والدین بد یا والدینی که بدزبان هستند و از فرزندان خود حمایت نمی‌کنند یا تعهدی در قبال فرزندان خود احساس نمی‌کنند رو به شما آموزش بدیم. چنانچه احساس می‌کنید در خانه از امنیت جانی برخوردار نیستید، باید با اورژانس اجتماعی تماس بگیرید و آن‌ها رو در جریان قرار بدید.
با پدر و مادر بداخلاق چه کنیم؟ راهکارها
۱. موقعیت رو درک کنید. باید درک کنید که بدرفتاری والدین اصلاً ارتباطی به شما و نحوه رفتار شما نداره. برای اینگونه والدین مهم نیست در چه شرایطی دشواری رشد می‌کنید، اون‌ها انتخاب کرده‌اند که با شما اینگونه رفتار کنند. رفتارهای بد اون‌ها ناشی از خطاها‌ی شما نیست، بلکه مصمم هستند که با شما بدرفتاری کنند.
والدین خوب اجازه نمی‌دند فرزندشون بابت اشتباهات خودش احساس گناه کنه، مگر آنکه فرزندشون رفتارهای بسیار ناشایستی انجام بده. والدین خوب به فرزند خودش آموزش می‌دهند، اون رو تشویق و هدایت میکنند.
۲. به خاطر داشته باشید که رفتارهای خشونت‌بار ناشی از عدم بلوغ احساسی هستش. والدین بد گاهی مثل یک کودک رفتار میکنند، کج‌خلقی و قهر میکنند تا حرف خودشون رو به کرسی بنشانند.
البته شما مجبور نیستید کج‌خلقی‌های مادر بد زبان یا پدر بداخلاق خودتون رو تحمل کنید.
۳. قطعاً موافقید که هرگز نمیشه رضایت اینگونه والدین رو جلب کرد. عدم رضایت و انتقاد‌های مکرر جزئی از شخصیت اون‌هاست، بدان معنا که مهم نیست چقدر عالی باشید، هیچ چیز تغییری در رفتار آن‌ها ایجاد نمی‌کنه. هرچقدر هم شایسته تحسین باشید آن‌ها هرگز رفتار شما رو تائید نخواهند کرد.
حتی اگه در رقابتی دشوار پیروز بشین یا مقامی عالی کسب کنید و یا حتی رئیس جمهور بشید، بهانه‌ایی جدید برای انتقاد خواهند یافت. تغییر رفتار شما تغییری در نحوه رفتار آن‌ها ایجاد نخواهند کرد.
چنانچه به هیچ وجه شما را تائید نمی‌کنند، پس شما مشکلی ندارید. پس معلومه مشکل از خود آن‌هاست و شما خوب هستید.
۴. به خاطر داشته باشید که شما نمی‌تونید رفتار والدین خود رو تصحیح کنید. هر چقدر هم آرزو کنید نمی‌تونید اون‌ها رو به آدم‌های خوبی تبدیل کنید. حتی اگر روزی یاد بگیرند که مهربان شوند، شاید دهه ها یا سالها طول بکشه. فقط می‌تونید به خوبی از خودتون مراقبت کنید.
حتی اگه تا حدودی اون‌ها رو تحت تاثیر قرار داده و به انسان‌های خوبی تبدیل کنید، بدانید که این وظیفه شما نبوده. شما فرزند اون‌ها هستیدو اون ها والد و مسئول شما هستند.
۵. انتظارات خود رو به حداقل برسانید. انتظار نداشته باشید که مهربانتر شوند یا از اشتباهات خود دست بردارند یا کمتر انتقاد کنند. به احتمال زیاد اون‌ها تغییر رویه نخواهند داد. احتمالاً هیچ وقت در کنار اون‌ها احساس آرامش نخواهید کرد.
گاهی مادران بدزبان پس از اینکه فرزند یا فرزندانشان از اون‌ها جدا میشوند کمی مهربانتر میشوند، چون میفهمند که در صورت بدرفتاری فرزندشان دیگر مجبور نیست اون‌ها رو ببیند. البته ممکنه این اتفاق هرگز در خانواده شما نیفتد و شاید هم بیفتد.
۶. فرق بین والدین بد و والدین بدزبان (سوء استفاده کننده‌های احساسی) رو بدانید. والدین بدزبان از تکنیک‌های خاصی برای کنترل فرزندان خود بهره می‌برند. اون‌ها نه تنها کمکی به شما نمی‌کنند، بلکه ارزش شما رو هم درک نمی‌کنند. حال آنکه والدین بد به شما آسیب می‌رسونند. سوء استفاده احساسی می‌تونه بسیار وحشتناک باشه و زخم‌های عمیقی بر روح شما بر جای می‌گذاره و موجب تنفر از والدین می‌گرده. در اینجا به چند مورد از اقدامات والدین بدزبان اشاره می‌کنیم:
طرد و عدم پذیرش: دادن القاب زشت، توهین‌های شخصی، طعنه‌های خصمانه، تحقیر و تمسخر، رفتار خودپسندانه، تبعیض، خوارشمردن.
نادیده گرفتن: قهر کردن، امتناع از برقراری روابط عاطفی، عدم پذیرش نیازهای فرزند.
ترس و وحشت: تهدید، خشم مفرط و القای حس حقارت، سرزنش.
تنها گذاشتن: جدا کردن از دوستان برای مدت طولانی، ممانعت از حضور فرزند در جمع، تنبیهات مفرط، تلاش در جهت شوراندن فرزند علیه دیگران یا شوراندن دیگران علیه فرزند، القای این حس که در صورت درخواست کمک با عدم پذیرش از سوی دیگران مواجه خواهید شد.
گمراه کردن: دادن مواد مخدر یا الکل، آموزش تقلب، تشویق به بی‌بند و باری، تشویق به سوء استفاده از دیگران.
استثمار: وادار کردن به انجام کارهایی فراتر از سن فرزند، اجبار به انجام کارهایی که علاقه‌ایی به اون نیست، انتظارات غیر‌منطقی در انجام امور منزل یا وظایف دیگه.
نظارت شدید: چک کردن موبایل، دفترچه خاطرات، ایمیل یا هیستوری کامپیوتر، چک کردن دائم هنگامی که فرزند خارج از خانه هستش، درآوردن قفل‌ها یا درهای اتاق برای ممانعت از بستن درب اتاق.
تخریب شخصیتی: القای حس شکست، دست کم گرفتن موفقیت‌های فرزند، فیلم‌برداری از تنبیهاتی که روی فرزند انجام می‌ده و گذاشتن اون‌ها در اینترنت.
تحلیل روانی یا بازی ذهنی: القای این حس که شما بیش از حد حساس هستید ، تقویت حس گناه برای ایجاد محدودیت، دروغگویی درباره گذشته، سرزنش فرزندی که مورد سوء استفاده قرار گرفته، القای حس دروغگویی یا اینکه درباره همه چیز اغراق می‌کنید.
دعا برای پدر بد اخلاق
نظر و پیشنهاد شما چیه؟
به نظر شما چرا بعضی از بچه ها میگن از پدر و مادرم متنفرم ؟ چطور میشه والدین بد رو درک کرد و باهاشون زندگی کرد؟ نظرات و پیشنهادات خودتون رو برای ما بنویسید.
سلام
مطالب سایتتون خیلی خوب بود.من به جز تنبیهات بدنی همه ی این موارد رو دارم تجربه میکنم.
درسته هیچ راه حل قاطعی در هیچ جا وجود نداره
اما اینکه یه جا مطالبی باشه که آدم احساس کنه کسی درکش میکنه خیلی خوبه
در کل ممنون
ممنون از نظر شما
سلام! مطالب خوب و مفیدی بود…وقتی تو خونواده ای همدلی،هم زبانی،احترام متقابل و….نباشه تهش خیلی چیزا میشه!خیلی چیزای که باعث بشه حس کنی خیلی تنهای،از همه متفرشی و فعالیت کمی داشته باشی!کاش آدما بدونن همونطور که فرو کردن خنجر تو قلب دردناکه تخریب عواطف و احساسات هم دردناک حالا چه خونواده باشه یا هرکسی که احساساتتو به بازی بگیره :-\
سلام، ما هم با شما کاملا موافقیم…ممنون از نظر شما
والدین من هر چقدر با من بدرفتاری میکنن با بچه ی دیگرشون خوبن.اینها هم جز والدین بد بودن حساب میشه؟
از وقتی که پنج ساله بودم مادرم باهام بذ رفتاری می‌کرد. تحقیر توهین سرزنش مسخره کردن.و…….حتی الان هم که بیست و سه سالمه هم داره این کارو باهام میکنه. حسرتش رو دلم موند که یه بار باهام خوب رفتار کنه مسخرم نکنه واسه همینم خجالتی و کم رو بار اومدم. تبعیض قائل شدن هم یکی دیگه از مشکلاتم شده. شده سوهان روحم نمیتونم فراموش کنم چهار سال دانشگامو زهرمارم کرد اما حالا برای اون یکی بچش همه کار داره میکنه. واقعا چرا؟! مگه من بچش نبودم مگه مادرم نبود؟؟ هیچوقت فراموش نمیکنم و نمیبخشم هیچوقت
منم مشکلم همینه بخاطر رفتاربدی ک خانوادم باهام داشتن من از دانشگاه و مدرسه و همه چیم عقب موندم بدی همه چیزو تحمل میشه کرد ولی بدی پدر مادرو نمیشه چون هرجا بری بچرخی تهش مجبوری برگردی بیای پیش خانوادت واقعا خدا لعنت کنه همچین پدرمادرایی رو ک بابچشون این رفتارا رو میکنن مگه جوونی و بچگی ما مفته ک زیر دست اینا حروم بشه و بدترین روزای عمرمون کنن
بنده در شرایطی مشابه ولی به مراتب بدتر تر بوده ام… بر حسب تجربه توصیه میکنم از یک متخصص اعصاب و روان کمک بگیرید. توجه بیش از حد به یک فرزند، باعث میشود اون فرزند و حتی دیگر فرزندان، برای جلب توجه اقدام به رفتار هایی همچون خود آزاری،خودکشی،خشونت و تمارض بزنند. و میتواند زمینه ساز ابتلا به افسردگی برای فرزندان مهیا کند
😔😔😔😔😔
😔😔😔😔😔
من خیلی آسیب روحی واجتماعی وجسمی برای رفتارهای بدوتبعیض خانوادم دیدم خداازشون نگذره هنوزم درحقم دارندظلم میکنند
بسیار عالی
بنده در آستانه ۳۰ سالگی هستم.
پدرم دوبار ازدواج کرده بود و از ازدواج قبلی فرزندان زیادی داشت.
بنده فرزند بزرگتر پدر در ازدواج دومش هستم. سالها پیش والدینم از من جدا شدند. انواع و اقسام تنبیهات و بی‌توجهی و تحقیر و تهدید برایم بود. مادرم با اینکه میداند من تنها کسی هستم که از او مراقبت خواهم کرد. مرا تحقیر میکند و آرمان های مرا تخریب میکند.
به ناچار از یک متخصص اعصاب کمک گرفتم. والدین ما تا سن ۴۰ سالگی بالغ میشوند…. پس از آن با هر سال افزایش سن، یک سال تفکرشان جوان میشود. به طوری که یک آدم ۶۰ ساله همچون جوانک ۲۰ ساله است! آدم های بالای ۶۵ سال همانند کودکانی با سن زیاد هستند…
من از دست مادرم افسردگی و وسواس فکری گرفتم و چند سال قرص خوردم. هیچ وقت نفهمید مقصر بود. هیچ پختگی رفتاری نداره . روزی نبود که اشکم رو در نیاره به شدت اهل نفرینو برچسب زدن بود و هست.همیشه از خوام بد میومد و احساس گناه میکردم پیش مشاور که رفتم بهتر شدم ولی اعتماد به نفسم به شدت پایینه و درست نمیشه. خودم رو کم میبینم واقعا نمیدونم چکار کنم لیسانس دارم ۳۶ ساله هستم ولی از شخصیت خودم راضی نیستم اونی نیستم که دوست دارم باشم
مادر من هم دقیقا مثل مادر شما باعث گرفتن اعتماد به نفس از ما شده. با بی فکری ها و خودخواهی هاش ما همیشه گریان هستیم. کاش میشد برای این افراد کاری کرد. من هم پیش مشاور رفتم و تشخیص دادن مادرمم بیماری روانی داره . و به من پیشنهاد کردن که از مادرم جدا بشم و زندگی مستقلی داشته باشم تا خودم هم بیمار نشم. براتون آرزوی آرامش میکنم. ( دختری ۲۹ ساله از تهران)
سلام ، من یک پزشک ۳۰ ساله هستم ، خواهری دارم ۱۰ سال از خودم کوچکتر ، که همیشه دغدغه مهم پدر و مادرم جلب رضایت اون بوده و به نظرم در برخورد با من مقداری تبعیض قائل شدند ، من در انتخاب رشته ، همسر ، سبک زندگی خیلی دنبال رضایت مادرم بودم ، و همیشه با خریدن هدیه ، کمک به هنگام ناخوشی ، سعی در جلب رضایت مادرم دارم ولی اون همیشه توجهش به خواهر کوچکمه و اون رو از من بهتر میدونه. نیاز به کمک دارم ، چون از زندگیی که برای خودم ساختم و مطابق میلم نیست خسته م ، از تلاش های بیهوده ی این مدتم برای به دست آوردن توجه زنی که واسم ارزش قائل نیست خسته م
دارم ازین زندگی نا امید میشم ای کاش به دنیا نمیومدم
Fght to nisti
واقعا از بابت مطالب عنوان شده ممنونم، من خودم آدم نسبتا مذهبی و خداترسی هستم، متاسفانه رفتار بسیار توهین آمیز و تحقیر آمیز مادرم تا به الان که سنم به ۴۰ سال رسیده من رو به جایی رسوند که کاملا قیدش رو زدم ، و جالبه انگار حس رقابت شدیدی به من داشته ، طوریکه حالش بهتره از اینکه منو نمیبینه، و البته حال من هم به مراتب بهتره ….